Bir kararın eşiğinde ilk önce benliğini dinlemek ne kadar zor diye sorsanız hissettiğimi anlatmaya hiçbir lisan yetmezdi. Bazen bir karara varmak ve onun getirdiklerini yüklenmek öyle ağır gelir ki, senin yerine başkası sorumluluk alsın istersin ama farkındasındır artık büyüdüğünün. Peki karar verebilecek kadar büyüdüğünü söyleyenlerin kararlarına müdahale etmeye çalışması ikiyüzlülük değil midir? Yanlış yaptığını dikte ederek seni sürekli vazgeçirmeye çalışmaları da aynı şekilde özüne saldırı niteliğindedir. Kendi kendini sorgulamana sebep olurlar ama kendi tavırlarını (doğruyu söyleseler dahi) asla yargılatmazlar. İçinde öyle bir çıkmaza sebep olurlar ki kendinden kaçmaya başlarsın ta ki çıkışı bulana kadar ya da kendi içinde sonsuza dek kaybolduğunu kabullenene kadar.
