Birçok şey unutkanlığa veya boşluğa dönüşürken, zihnimin içerisinde geriye kalan birkaç tutam sıkıntı benden geriye ne bırakacaktı, bilinmez. Parmak uçlarımın soğuk suya her çarpışında kulaklarıma notanın kesik sesleri vuruyor, bir yandan da aklımda gezinen tilkileri susturmaya çalışıyorum. Bazen her şeyi geride bırakıp bir enstrümana bağlı yaşamak, bir şarkıyla hayatımı sürmek veyahut sınırsız kalem ve kağıt beraberinde romanlar, şiirler yazmak tabii cazip geliyor. Biliyorsun, bir piyano ile sevişmek ruhumu teslim etmek haricinde bir şey değil. Oysa çürük aklımın konduğu her durak kötülüğün yuvası olmaktan geçilmiyor, şehvet ve arzu tamamen uyanık.