Bir kuru kavgaydı

Kanmamak için kazıdığım kollarımı

Kanın rengini öğreten bana

Kanımın rengini...

Buruk bir tadı vardı kanın, merak öldürecek demişti annem seni

Merakı öldürmenin gururu dikleştirdi omzumu

Ve sevilmez böyle insanlar, bir de ne demeye sevilsin ki zaten insanlar

Ben büyük kavgaların kıyısından döndüm

Ben bütünüyle kendime ait hissettiğim bir kitap okudum

Hatta ben biraz daha ilerletip durumu, kuyusunu kazdım nefretin

İçine düşmem tesadüf oldu, beklemezdim, o kavga saik oldu

O kavga! Son nefesime kadar üflenecek ruhuma

Ve üsteleye üsteleye ben, değersiz kılmak meramıyla

Yani yazıktır ki kavga yolunda öleceğim

Korkarım kavga değil son düşüncem, karmaşa olacak

Kendimi içine itip her şeyden mahrum bıraktığım

Işıklı karmaşa...