karşı evin balkonunda
her gece aynı gölge
bütün ışıklardan azade oturan bir kadın
masanın iki tarafı duvar
duvara bakarak oturuyor kadın
elleri masada ellerini tutuyor
ben de karşısında
kendi ellerimi tutarak
gölge kadını düşünüyorum
paralel yalnızlıklarımız
birbirini tutuyor
benim de masamın iki yanı duvar
kadının karşısında oturuyorum
önümüze bakıyoruz
birbirimizi görmeden
gölge kadın ile ben her gece
birbirimizi dinliyoruz
aramızdaki uğultulu sessizlikle
gecelerin ve gündüzlerin
ve ben gölge kadını
tanımıyorken bile
çam ağaçlarının iğne yapraklarında
birikmiş tozların kurak çığlıkları
aramızda gürültülü görünmez bir
duvar
gölge kadını
karşı komşum bile tanımıyorken
