Aynı yerde, aynı bankta oturuyorum yine. Bir de kedi geldi oturdu yanıma. Ama sırtını dönmüş bana, seslendim bakmadı yüzüme. Kızdırmış belli ki birileri kedi arkadaşı. Ama üzülmedim böyle davranmasına. Ben de kızgınken dönerim sırtımı bazen insanlara. Rüzgar da kızmış bugün belli ki bir şeylere, hemen soğuttu kahvemi. Ben de kızdım rüzgara!
Karşıdaki tepelerin ardından güneş batıyor ve sen yine gelmedin, tek başıma uğurladım güneşi; el salladı her zamanki gibi ama hep tek kişilik. Gülümsedi batarken, hüzünlü değildi bu defa. Anlam veremedim bu tebessümüne. Neyse çok da sorgulamadım, olur öyle bazen. Rüzgar da eşlik ediyordu güneşin gidişine, su döküyordu ağaçlar güneşin ardından.
Hep gelsin,
Yeniden doğsun,
Umudumuz tazelensin diye...
