Gecenin bilmem kaçında dinlenme tesisine gelmiş bir otobüsteyim

başka şehirdeyim

senden uzak, senden farklı...

otobüs farlarını kapamış tek başımayım

dışarısı soğuk, dışarısı it buyduran

soğuktan iliklerim donarken

morarmış ellerim,

tütün sarıp yakıyorum

sararmış parmak uçlarımla

soğukluğum bundan mıdır bilinmez

şimdi havanın yarı aydınlık yarı karanlık olduğu andayım

kuş cıvıltılarıyla karışık o mülayim saatlerdeyim

seni görünceye kadar hayattaki en güzel hissi bu zamanı tatmak sanırdım,

yanılmışım...

sevdiğim,

otobüs kalkıyor,

yolun sonu sana varıyor

sigaramın yanan son külünü söndürüyorum kalbinde

tanrıya kavuşuyorum bağışla beni,

bağışla...

ölümüm platonikliğimden, ölümüm senden

sana