Bir hikaye yazılmış yıllar önce. Herkes korkmuş başta. Yazılanlar gerçek olacak sanmış küçük bir çocuk ve devam etmiş korkmaya. Halen devam eder. Saatler günler aylar yıllar geçmiş. Büyümüş küçük çocuk. Öğrenmiş gerçeği. Gerçek o kadar korkunçmuş ki nutku tutulmuş. Artık hikaye diye de avutamaz olmuş kendini. Kimse fark etmemiş ama konuşamaz olmuş. Anlatamaz olmuş, söylerse herkes susar söylemezse herkes kaybolurmuş. Kızmış kendine başlarda. ''Duymazdan gelebilirdim. Gözümü kapatabilirdim. Kaçabilirdim."
Fakat eğer öğrenmişse hayal olanı. Artık kaybolmuşsa semada. Faydası yok çırpınmanın. Bırakmış kendini onu susturanların avcuna. Sonra öyle bir sessizlik olmuş ki bazı insanlar da birden unutuvermiş konuşmayı. Diğerleri ise hala arar dururmuş. Hala beklermiş o küçük çocuk, büyüyen ama konuşamayan çocuk. Beklermiş ki herkes sussun.
