Binlerce yere savruluyoruz.Binlerce parçaya ayrılıyoruz. Bazen yok oluyoruz ,bazen yeniden buluyoruz o parçaları,bazense yeni bir parçaya şekil veriyoruz.Ruhumuz bir bütün olmak istiyor.Kimimiz elini kaybetmekten tutunamamaktan korkuyor biryerlere ,kimimiz gözlerini kaybetmekten yönümü bulamam acaba kaybolur muyum diye.Kimimiz aklını kaybetmekten, kim olduğunu unutmaktan korkuyor.Oysa gökyüzüne baktığında rahatlıyor kalpler,denizi dinlediğinde sanki herşey tamam oluyor.Tamamlanıyor bir şekilde.
