İnsanın kendini sevmesi fiziksel özelliklerinden mi kaynaklıdır? İnsan çok güzel veya çok yakışıklı olduğu zaman mı kendini sever yoksa kendine herhangi bir gözle bakmasına vesile olan, hayata büyük bir hevesle anlam yüklemek isteyen düşüncelerinden dolayı mı? İnsanın fikirleri, görüşleri başkalarının ona bakışından çok kendini bu anlaması zor dünya üzerinde nasıl bir yere koyduğu değil midir? Peki ya hep aynı kalır mı insan sürekli yeni şeyler öğrenip? Fikirlerine yansımaz mı veya değiştirmez mi öğrendikleri? İnsan öğrendikçe değişir büsbütün düşünceleriyle duygularıyla istese de istemese de değişir; değişmek zorundadır kendini bir şekilde anlamak istediği bu dünya üzerinde bir yere koyabilmek için, bunu sürdürebilmek için. Hayat bunu zorunlu kılar ona anlamsız olmamak, daha doğrusu anlamsız olduğunu düşünmemek için.
