Büsbütün dışındayım dünyanın
Ruhum, bedenimi izliyor.
Hiçliğin ortasında kaybolmuş, kuru gürültülerin esiri bedenimi.
Sahi nasıl böyle uzak düştüm kendimden?
Senden..
Evim, yurdum, aidiyetim...
Böyle sevip, aşık olunur mu?
Fotoğraflarından kaçırıyorum gözlerimi
Suretinin yansımasına denk gelsem kendimi kaybediyorum.
Böyle aşık olmamalı kimse
Yıldızlardan bile uzak düşmemeli kendisine...
İlk defa bu denli bir korku sarıyor zihnimi, ruhumu
Her şeye dayanabilecekken
Yokluğunun her bir yanımı sarmasıyla sana esir düştüm.
Yenilgim mi daha ağır basıyor, suçum mu?
Yoksa saramadığım bedenine özlemim mi benim canım
Mevcut bir savaşın ortasında sığınağını kaybeden küçük kız çocuğu gibiyim.
Çaresizliğim onunla eş değer.
Kara gözlüm
Seninle anlam bulan benliğim
Sensiz
Yok oluyor.
