Kuzeyden esen yel, sırtları ısırırken Karakalpakistan çölünde, 

Anca bir şiirle direnilebilir, hayatın zalimliği önünde. 


Yine bir şiir fısıldarken bulur insan kendini Aral gölünde, 

Göl gibi ıssız ve kurumaya yüz tutmuşken gönül de. 


Gelecek sisli, bugün hissiz, tadı yokken dünün de, 

Yaşamakta bulunamayan huzur, aranabilir mi ölümde?