Uzun zamandır yoktun sevgili günlük. Aslında ikimiz de bir süredir kayıptık. Seni buldum ama kendimi hâlen arıyorum. Bulmaya pek yakın değilim. Her nereye gittiysem oralarda huzurlu gibiyim. Dönmeye hiç niyetim yok. Gerçekliğe atacak adımım kalmamış, yalanlar içerisinde yaşamayı seçmişim. Sonsuza dek doğruları öğrenmeyeceksem de böyle yaşamaya razıyım. Mucizelere inandıran lakin yüzünü hiç göstermeyen hayata kızgınım. Kaçmak için her şeyi yapıyorum. Beni hep kıran aynamı bu sefer ben kırıyorum, zor alev almış ateşin içine su atıyorum, kuş yuvasına taş fırlatıyorum. Kötülük yapıyorum sevgili günlük; iyiliğimi, benliğimi kaybediyorum. Gün ağardıkça yeniden kendim olmayı diliyorum. İçimdeki kayıp beni hatırlamaya çalışıyorum. Lakin yok. Ölmüş olabileceğinden şüpheleniyorum. Söylesene günlük, yaşadığımı nasıl anlayacağım?