Kolaydır dünya yükünden pay almak,

Zor olansa onu durmadan taşımak,

Karanlık yollara delicesine dalarak,

Ölümü tanıdım yavaşça, adım atarak.


Kurcaladım aklımı hep en derininden,

Farkına vardım her şeyin en özelinden,

Kavuştum ya sana ben; en güzelinden,

Yiyip bitirdim aklımı, hep kederimden.


Ne kadar uğraşsam da gidermiş meğer,

Mutluluğumu yitirdim artık neye değer?

Olurda tekrar kendime ulaşırsam eğer

Olur bu ömrüme kattığım en büyük değer!


Bir zamanlar tanırdı bütün âlem beni,

Yalnız sende bağlanırdı bu kulunun eli,

Karanlıklardan ben doğuracağım güneşi,

Sereceğim önüne vakti geldiğinde her leşi.


Ben daha çok gencim şu yaşlı dünyada,

Ne yaşlılar gördüm ben, hepsi bir rüyada,

Ömrümden parça versem kalırlar altında,

Verdiklerim ezildi altında, hepsi hatırımda.