Ben dokunduğum her şeyi kırdım
Bardak olsun, insan olsun
Ben hatalardan ibaretim
Çamurdan var olmuşum
Toprak olmak için
Sormamışlar ki bana
“İster misin yaşamak?”
Çabalamamı beklemesinler lütfen
Mutsuz ve kararsızım
Ama hep gülerken görürsünüz yüzümü
Oysa ben çok kere düşledim intiharı
Savrulurken saniyelerle, dakikalar arasında
Yorulduğumda çok ağladım
Duymadınız değil mi çığlıklarımı?
Çünkü beylik laflarım sever yalnızlığımı
Hep içimde olur kavgalarım
Korkarım var olmaktan, tutmak istemem bir eli
Hep düşlerim en uzakları
Ama var edemem hiç uzakları
Adımlarımı hep geriye atarım
Geçmiş getirir bana kendimi
Orada bir yerde hala ruhum
Arada bir şarkı çalıyor hissediyorum nefesimi
Çünkü biliyorum yaşamım yıkar hep hayallerimi.
