Siz hiçbir yere ait olmadığınızı hissettiniz mi? Bu aralar bu duygu o kadar yoğun yaşıyorum ki...

Evin her şeyi size ait ama siz oraya ait değilsiniz. Birlikte yaşadığıniz insanlar size o kadar yabancı ki ama anlaşmaktan başka çareniz yok. Çünkü bilmediğiniz bir yerde yalnız kalmaktan korkuyorsunuz. Peki ya yalnız kalmak sizi kendinize daha yaklaştırırsa?

Aslında çevremizde fazla insan bulundurmamıza lüzum yok. En kötü gününde kimin yanına koşuyorsan orası senin evindir. Bunu son günlerde çok daha iyi anladım. Kendi tuttuğum ve her şeyiyle ilgilendiğim ev bana o kadar yabancı geliyor ki. Bu evde kendimi ne kadar yalnız hissediyorsam onun yanında bir o kadar kendim olabiliyorum. Belki de kaçabilecek bir yerimin oluşu bana dayanma gücü veriyordur.

Hiç kimse göründüğü gibi değildir dostlarım. Biz bile kendimizi daha tanıyamamışken karşımızdaki insandan nasıl emin olabiliriz ki.

Elimde bir şans olsa ve onun içini açıp tüm saflığıyla görebilsem keşke. Tüm yaralarını sarabilmek bana mutluluk verir. Ama elimden tek gelen bütün samimiyetim ve sevgimle gözlerinin içine bakıp bir gün anlamanı ummak.

Benim kaçış yerim sensin ben de senin yara bandın olmak isterdim.