İnsan içini nereye dökmek ister,

Sözlerin, sessizliğin ortasında,

Bir rüzgar gibi savrulurken kalpte,

Hangi sahil, hangi kıyı bulur ona sığınacak yer?


Kimi zaman bir yıldızın ötesinde,

Kimi zaman karanlık bir köşede,

Sözlerin anlam bulmadığı yerde,

Bir düş mü, bir özlem mi, hangi kalp bu yükü taşır?


Gözlerde biriken yaşlar,

Kimi zaman bir umut ışığı olur,

Kimi zaman unutulmuş bir hayalin izinde,

Rüzgar gibi, sessiz gibi, dertlerle dolu.


Her iç döküş bir kırılma anı,

Bir parça daha kopar kendinden,

Nereye gidecek bu kırık kalpler,

Nerede bulacaklar kendilerine huzur veren sığınakları?