Uyku çöküyor gözlerime, ben gülüyorum.

Eksikleri yerine koyamıyorum, kayboldum.

Akşam oldu, kuşlar göçtü buralardan.

Sessiz sedasız ağladım; gözyaşım, ç'ok!

Söyleyemediklerim, dallandı budaklandı.

İçimden semâya yükseldi, teker teker.

Mahmûr umuduma sarılıp da nefes aldım.

Tadına doyamadığım her şey, sürgün etti beni.

Kalbim ki hengâme dolu, terk edilmiş bir diyâr.

Yazdığım, çizdiğim, baktığım, gördüğüm,

Ne varsa yorgun heybemde, sakınıyorum.

Bir kazı sırasında kaybetmemek için...