Bir başka bekliyordu

Hem uzaklarda hem de kendi içinde olanı

Bekleyişin kendi içine sarmalını seviyor

Bilinmeyeni bekliyordu


Göz bebeklerinde bir takımyıldızı

Kırıntıları umut sanıyor

Bir keçi yavrusu gibi yanılgısına koşuyordu

Sonra birden ışıkları sönüyor

Bulutlara doğru yürüyordu


Dudaklarından menekşeler gülümsüyor olsa da

İçinde yapraklar dökülüyor

Birkaç ince dalı kırılıveriyordu

Bir virtüöz, inatla en hüzünlü şarkısını çalıyor

Kalbi sonbahar için atıyordu