I
Yaprakları sarkıyor yere keder ağacımın
Meyve veriyor sanıyorum tomurcuklar
Açan çiçekler öyle hoş kokuyor ki
Umut var zannediyorum, bir çiçek yaprağında
II
Sonra rüzgarın savurduğu dallar takılıyor ayaklarıma
Olsun diyorum,
Olsun...
Eksilerek çoğalacak yaşam
Eksilerek var olacak umut
Eksilerek doğacak yeni bir insan
III
Yeşilleniyor tomurcukları keder ağacımın
Öyle yuvarlak, öyle pürüzsüz, öyle durgun
Güneşle yarış edecek sanıyor bakanlar
Rüzgara meydan okuyor keder ağacımın dalları
Yıkılmam diyor adeta
Baş eğmem diye haykırıyor
IV
Yeni bir tomurcuk filizleniyor gövdesinde
Yaşam, kaçak göçek yine bir yol çiziyor kendine
Yaşam...
Kaçıp göçmek üzerine kurulmuş düzen
Ve ben kaçıp göçüyorum
Yaşam denen sahneden...
