Israrlı bir ızdırap sarıyor, hüzünlü gökyüzümü
Dar bir gücüm var benimde, dur
Kalbim günahlara lanetlenmiş gibi
Üstelik yağıyor, bedenimi esir almışcasına insanlar.
Erler diziliyor kapıma peşi sıra
Ben başlıyorum evimin pencerelerini budamaya kireçlere döküyorum zihnime
Fabrikalarda üretilen acıların kokusu
yakıyor genzimden başlayarak gençliğimi
Hangi dünyadan bakmak gerek bilmiyorum
Şimdi bütün tanrılar şakaklarımda aşağı süzülüyor
Örsümle önce inancı dövüyor
Sonra şekilendirip, demirden putlar asıyorum duvarlarıma
Sen bahanesisin zihnimin, sana sarıyorum
Bütün kefaretlerimin karşılığı sensin.
