kefenle üşümüyor mu bu insanlar,
niye bu kadar sessiz çiçekler
göç etmeyi bekleyen bir kuş muydu ölüm,
yoksa kurtulmayı bekleyen hasta bir adam mı
ikisi de değildir belki de
belki ikisidir,
belki kar yağdığında sevinirler
hem kaç çiçek alır senin içindeki pişmanlığı
ben ölünce anlayamazsın beni
susturamazsın suskunluğunu
ben avazım çıktığı kadar bağırsam da
göremezsin benim çığlıklarımı
belki yağmur yağınca dans ederler
hem biraz da gökyüzü ağlamasın mı?
ağlamasın.
tamam o zaman, ben ağlarım sadece
bütün bu kentte sadece ben ağlarım
siz dans edin güzel insanlar
yağmurunuzdur benim gözyaşlarım
ölü bir beden ne kadar dans ederse
o kadar ağlarım ben de
o kadar özlerim sizi,
o kadar ölürüm belki
