Hep aynı kelimeler dökülüyor içimden.

Yeni cümleler kuramıyorum. 

Lügatim genişlemiyor kendimle. 

Sesim başka çıksın istiyorum.

Huzura yaklaşmış biri gibi.

Sevgiye aldanmış gibi. 

Bakmak istemeyenler döndü arkasını.

Göründüğüm her yere iz bıraktım. 

Ya uçup gider ya olduğu yerde bekler. 

Gidebilseydim belki kavuşacaktım.

Hiç bilmediğim sözler dökülecekti. 

Kalbimin ritmini ilk defa duyabilecektim.

Durdum ben, olduğum yere çömeldim. 

Ayağa kalkacaktım aslında.

Başka biri olabilecektim. 

Ağır geldi çizdiğim resimler,

Hepsini taşıyamadım ellerimle. 

Yardım eden olsaydı belki gelebilirdim. 

Ölmeseydi kelebeğim, uçup getirecekti. 

Tek gününü büyüyle geçirsin istedim.

Mavinin, yeşilin büyüsüyle. 

Kanatlarını özgürce çırpması gerekiyordu. 

Yüklerimi ona veremezdim. 

Çok küçüktü çünkü. 

Ölmek için çok küçüktü.

Ben de ayrılmak için çok gençtim. 

Veda edecek yaşta değildim. 

O yüzdendi tüm eriyişlerim.

Bir buz gibi eridim güneşte. 

Artık eskisi gibi görünemiyorum. 

Akıp giden su oldum, donamıyorum. 

İçim yandı bir kere,

Alevle tanışmamış gibi yapamıyorum.

Yangını söndürdüm ama kayıp çok. 

En büyük hasar bende.

Farklı şeyler söyleyemem. 

Bildiklerimle kalcağım gidene kadar.

Olduğun yerden bana seslen kelebeğim.

Sana bilmediğin şarkılar söyleyeceğim. 

Yalnızca sana çıkar sesim.

Burda kaldıklarımla sustum,

Sadece seninle konuşabilirim