Sabahın üçü gün doğuyor yeniden
Her başlangıç
Sonunu da beraberinde getirir
Bitmişliğin umudu
Ve
Tükenmişlerin gülümseyişi
Yine de
Her şeye rağmen
Şehrimde tüten dumanlar
Ocağımın minvalli
Kalemim ve umutlarım
Muaf tüm kanayışlardan
Çivisi çıkmış düzenin prangalarından
Ak ve saf ışıldırlar himayemde
Ah şakımaları bilinçaltı arşınlar
Sanmaz görenler ölünün yürüdüğünü
Yaşayanlar
Ahmaklar
Tevatür büyük aşklar
Yoktur hakikatta sevginin hakkı
Bilmek nefsimi hoşlar
Yaşasın acının vecdi!
Şehrim de içim gibi karanlık
Keşmekeş ve huzursuz
Sönmüş ocaklar
Kapanmış ışıklar
Yalnız temenni
Yalnız kendim
Tecelliye gönül koymuş bir kelebek
Gecenin üçünde yazgıya söver
Ölmeden 24 saat evvel
Farkım var kelebekten elbet
Noksanım 2 kanat ondan
Büyük yolları
Küçük adımlarla arşınladım
Çorak tarlaları
Kanımla suladım
Ve
Var ettim yok olanı
