Her şeyden önce şair olmak zor zanaat demek isterim.

Yalnızlığı yutmak lazım bir kere, tüm zorluğuna rağmen kabullenmek...

Kendine bile yalnızlaşmaktır biraz da gereken.

İşte o zaman kelimeler ışık tutar tüm karanlığına.


Yüreğin bir çukura doğru sürüklenmeden anlayamazsın yazmanın gerekliliğini.

Ağzını açıp bir çift laf etmek zor geldiğinde başlarsın derin düşünmeye.

İnsanların hayalsiz ve düşüncesizliğine sinirlenirsin sonra

Ve işte o zaman anlam kazanır başıboş hayallerin.


Sevmek, sevilmek ve yaşamak farklı geldiğinde artık,

Belki hüzün, belki umut, belki de umutsuzluk ağır bastığında yüreğime,

Şehrin karanlığı ve tenhalığına hapsolmuş gibi yazarım şiirlerimi.

O soğuk havanın yüzüme vuruşundan bir farkı yoktur artık kelimelerimin.