Öylece sıkışmışım hayallerime. Bir tarafım engin bir deniz, diğer bir tarafım ise karanlık bir kuyu. İçinde çırpındığım kozalak yırtıldı yırtılacak. Ya yere düşeceğim ya da uçacağım. Bilmiyorum hayatın getirdikleri ve götürdükleri ne kadar önemli? Yaşıyorum kendimce. Bir nefes alıyorum, bir nefes veriyorum. Bilseydim eğer bunca kötülüğe maruz kalacağımı, bebekken bile olsa boğardım kendimi. Bunca kalleşlerin arasında iyi gibi davranmak yoruyor be beni. Kırmızılar, yeşiller, maviler ve daha nicesi. Hangi at ister ki kırbaçlansın? Yoksa diri diri gömülmek mi beter sevdaya? Kendi hayatım bu. Bir tarafım kırık dökük. Diğer bir tarafım ahmakça hülyalarda. Nereye çıkacağım söyle bana hayat? Işığı görecek miyim yoksa daha ne kadar karanlık?
