Bileklerimde eski zaman hikâyelerinden boncuklu sarkaçlar
Kulaklarımda küflü melodiler
Aklımda sırlı keşkeler
Elimde avucumda sırçadan hiçler
Sahi neydi o ipleri kopmuş kukla telaşı?
Kanatlanmakta işte yüreğimden yaşamın heyecanı
Konduğu dal incir gevrekliğinde ve meyvesiz
Kırıldı kırılacak ve sonra bir daha asla kırılmayacak
Yattığım yerden bir şarkı tutturacağım yıldızlar üstüne
Aya asacağım ceketimi ve benden kalan ne varsa
Gözümü güneşten sakınacağım, seni kendimden
Her şeyden el çekeceğim
Önce kendimden
Sonra kendimden
Ve yine kendimden
Herkesten ve her şeyden af dileyeceğim
Ama önce kendimden.
