Kendine bir hayat edin.
Seyrine takılıp takip ettiğin görseller,
İçinde oynadığın zamanlar, mekânlar...
Hep böyle öğütledi bilge.
Seni senle vurana uzak,
Kendinden sana gelene yakın ol!
Yalnızlık,
İnsanı deli eder bu.
Yaşamı acı gibi benimsedim.
Anlamı kısır döngüden ibaret
İki boşluk arasında kıvılcımlanan,
Başını doğumdan önceki boşluğun çektiği
ve
Ölümden sonra oluşan boşluğun noktaladığı bir acı.
Zemheride yanan ateştir bu içimdeki acı.
Nasıl yakacağını da bilir.
Sancısı kesilmeyecek bıçak yarası misali,
Dokunsan kanayacak.
Yaşamım, bir çatlaktan sızar gibi sızacak yaralarımdan.
Unutma demişti bilge,
Yaranın iyileşmesi
Ona dokunmamana bağlı.
Unutma, gün içinde gökyüzüne bakmayı.
Gerçek hayatın içinde kal, kalbini onurlandır.
Belki hiç rolün olmaz, izin vermezler buna
Bu gidişle yaşamını kuşatıp bozguna uğratırlar.
