protesto çiçeklerinin selamı var!
rüzgarın dudağında
ciğerleri taze cilakanmış oksijen taşeronluğu yapıyor
cigara
gözlerin!
gözlerime dokunmasının ütopyasında
ben intiharlar doğuruyorum
ve her salise sancılar çekiyor beni
yalızlığın koynuna
ter değil!
barut kokuyor tenim
elleri yumuk yumuk
hala dokunmayı öğrenememiş bir ceninim
düşlerimde bir ölüm notası
saklarken benden
ben seni özlemenin sonbaharında dökerken oksyanuslarımı
çünkü
hala
seni
sevebilmenin ihaneti gösteriyorum kendime....!
