Ben yaşamayı beceremedim, tebessüm bile eğreti durdu dudaklarımda. Her ne kadar beni görenler fark etmese de

aynada gördüğüm gözler oldukça nemliydi. "Neyi becerdin ki yaşamayı becerebilesin?" diye ürkek ve yorgun sesimle fütursuzca haykırmak istedim gerçekleri aynadaki yansımama. Belki yüzüme yüzüme çarparsa, beynimin hücrelerinden vücuduma sirayet ederse belki kabullenebilirdim bunu. Bilsin insanlar, ben yaşamayı beceremedim...