Bir uğultu var kafamın kuytularında. Dinmiyor, azalmıyor... Yitirmiyor da beni. Bazen bir çığlık, bazen deli bir kahkaha gibi. Öyle keskin, öyle cesur... Bazen beliriyor aniden. Ses şekillenir mi hiç? Ses bürünür mü belirsiz silüetlere? Gocunmadan yırtıyor tüm benliğimi. Korkuyorum. Lakin olmadığında da bir yalnızlık çöküyor haneme.
