Adımlarımın sesi yankılanıyor taş duvarlarda.

Her gözyaşımı hissediyorum.

Gittiğim yere bakmadan yürüyorum.

Öylece yürüyorum.


Önüme bakıyorum.

Gökyüzüne ve sonra tekrar önüme.

Tutuyorum kendimi.

Ağlama diyorum.


Ancak çok yorgun yüreğim bu insan kalabalığında.

Senin ki bakışların acımı dindirir.

Bu yollar şimdi öyle gürültülü ki

Dayanamıyorum buna.

Ve bu soğuk havaya.

Üşüyorum. Yalnızlığa üşüyorum.