Mutsuzluğuda unuttum yalnızlığıda ama yediremedim,
bunca düğümü atanda
kendimi boğanda benmişim
şimdi kendimi özgür bırakmak için ne kadar koşmalıyım?
Herkesi görmüşüm,
Herkesi duymuşum,
etrafımdaki her şeyi fark etmişim bi kendimi unutmuşum
bir kendime sağırmışım.
Anladım ama çok geç kaldım,
Şimdi o kadar üzgünüm ki...
Ufacık bir umut kırıntısından bile yoksunum.
Neyseyi, boşveri geçmişim
Nereye gideceğini bilemeyecek kadar yorulmuşum,
Yol bilmez, yordam bilmez
Bu ayak izleri kimin ki peşinden bunca yolu gelmişim...
