Bahar bir türlü gelmedi yurda,
Ne zaman açsam penceyi;
Bin türlü kasvet vardı sokağın başında.
Dakikalarca seyredaldım ben de ,
Bir minik serçeyi.
Ne zaman gider bu buhran?
Penceremde ne zaman öterdi kuşlar?
Beklemekten de yoruldum artık,
Beklemek değil de,
Ona yar olmuş çaresizlik değil mi zor olan?
Kader tutsa da omzundan
Bir amaç bulmalı insan
Çünkü her ayrılık
Vakitsizdir bu dünyadan.
Sonrasında aniden
Yer oynayabilir yerinden
Gök gürler de
Bir şarkı bile gelebilir derinden
Çiçekler açabilir
Bir yel eser kalbimizden
Kanatları kırılıp da uçabilir
Süzülüp de en güzel dala konabilir
Hasıl olan kuşu da sevmek
Baharı da
Gök gürlerken hep birlikte izlemek semayı
Okyanusta da boğulabilir bendimiz
Çünkü bahar da biziz
Karanlığa sevgimiz gibi ışık saçan
Şimşek de kendimiz.
