Ben kendiyle çelişenler dünyasının başını çekenim

Ben kendine dost görünüp kuyusunu kazanların baş meleği

Ben felaketi olan kendinin

Ve ölümüne ağlayanım kendinin

Ah daha neler yaşanacaktı

Kuzular kurt

Kurtlar kuzu olacaktı

Dünya terse dönecek

Annem ilk kez gülecekti

Ah daha neler neler yaşanacaktı

Bensiz akacak zaman, ellerimden bir kum edasıyla

Zarif ve olağanlığında

Yani sanki ellerim olmasa da

akacak gibi o kum

Öyle bağımsız benden, ve ben bildikçe bunu

Öyle muhtaç ona

Ben şimdi yaşamak istiyorum

Tam şimdi tutmak ucundan sevdanın

Çocukluğun mümkünlüğünde kurduğum hayaller, çekmecelerde olmadan ziyan

Ben beni bana aitleştirmek istiyorum

Yaşatmak içimde bir canı

Alabildiğine minnettarlık...

Ölüyorsam da, ondansa bu yekten gelen yaşamak istenci

Ölüyorumdur ya mutlaka, hay aksi!

Ben daha

Ben daha göğe bakacaktım uzun uzadıya.