Issız sokaklarda yankılanırdı müzik sesleri
Sessizliğin çığlığını bastırmak istercesine.
İnsanlık yasaktı bu sokaklarda
Herkes kendine kadardı.
Sen bir cümle söylerdin
Sessizlik yutardı kelimeleri.
Bir ah ederdin
Dönüp bakmazdı kimse sana.
Güneş doğardı
Ve batardı
Değişen tek şey zaman olurdu bu diyarlarda
İnsanlara ise yaşlanmak kalırdı.
Günaydın yoktu bu dilde
Kibarlık milattan kalmış yadigar
Özletirdi kendini ama yaşatmazlardı onu
Herkes dışarıda ararken
Kimse düşünmezdi içindekini
Edepten nasibini alamamış ruhlar doluydu bu bedenler.
Kendinden başkasını düşünemeyen,
Kaybolmuş...
