Strese, yüke katlanmak zorunda değiliz. Bir gelişim, dönüşüm gösterecek olduğumuzu bildiğimiz halde bunları dile getirmeyi ve hayata geçirmeyi ayıp görüyoruz. Yanlış anlaşılacağımızdan, sanki bencilce davranıyormuş gibi gözükmekten, algılanmaktan korkuyoruz. İşte tam burada kendimize değer vermeyerek, iyi davranmayı seçmeyerek ayıp ve haksızlık etmiş oluyoruz. Tam tersi, bunu dile getirmek ise asıl erdemli davranış. Yaratılışın gereği olarak yerimizde duran, durması gereken bir varlık değiliz. Yerimizi her zaman değiştirebilir; değişimler, dönüşümler yaşayabiliriz.

Mesela biri ile iletişim kurmakta eskisi kadar başarılı ve istekli değiliz diyelim. İşte bu noktada o kişiyle aramıza mesafe koymamız gayet normal ve yapılması gereken bir davranış. Bunu yapmaktaki çekincemizin sebebi ise, ayıp edeceğimizi ve bencilce davranacağımızı düşünmekten kaynaklanıyor. Oysaki bu davranışa başvurmak, o ilişkide daha fazla yara açılmaması için önemli olduğundan ve sevgi ile bunun bir alakası olmadığından; ne bencilce ne de ayıp bir tutum. Kendimize eziyet etmenin bir anlamı yok ne de olsa. Kendimize de saygı göstermeli ve de iyi davranmalıyız.

Kendi ihtiyaçlarımızı görmezken, görmezden gelirken başkalarının ihtiyaçlarını gözetemeyiz. En güzel değeri ancak kendimize verebiliriz. Bu egoistlik değildir. Kendi ihtiyaçlarımızı görmek ve yaralarımızı sarmakta egoistlik yoktur. Nasıl karnın açken karnının açlığını gidermen gerekiyorsa, kendin ile ilgili bir sorunun var ise onu çözmek için çaba sarf etmelisin, çünkü bir sorunun varken başkalarıyla ya da başka şeylerle tam anlamıyla ilgilenemezsin.

Kimileri senin yaşadıklarını aşağı ve küçük görerek, "Bu da dert mi?" diyerek seni yadırgayabilir. Buna verilecek en güzel cevap ise: "Bana büyük gelen şey sana küçük, sana büyük gelen ise bana küçük gelebilir." olmalıdır. Herkesin yaşadığı kendine büyük veya küçüktür. Dışarıdan bakan ise sadece baktığı şekilde onu küçük veya büyük algılar.

Ezcümle, herkes kendi yaşamından ve yaşamının getirdiklerinden sorumludur. Kendini yaşamayan, kendine iyi davranmayan insanın başkalarına iyi davranmasının bir anlamı yoktur. Kendine sarılmayı ve tahammül etmeyi öğrenmeli insan ve buna bir yerden başlamayı... Sevgiyle...