Ben anı yaşadığımı sanıyordum
Aslında yaptığım her şey
yaşadığım anın farkında olmamam içindi
Sadece kaçıyorum ama neyden onu bile bilmiyorum
Ne zaman kadar sürecek,
bu kendini bulma mücadelesi
Acaba bulduğum zaman farkına varabilecek miyim kendimi
Ya bunu fark etmeyip devam edersem aramaya
İşte o zaman kaybolurum gerçekten
Etim sökülür kemikten, cehennem bile soğuk kalır
iç yangınımın yanında
İnsanların ahı kalır yanımda, ben demiştimlerle dolar kulaklarım
Acınası bakışlar üzerime çöker
İşler mi peki bunlar bana?
Kaybın yangınını, kötü temennilerin suyu daha fazla harlar
Gölgedeki canavarı ışık yakarak korkutamazsınız
Bu sadece sizin canavarı fark etmenizi sağlar
Bana soracak olursanız ışığı yakmayın
Çünkü farkında olmazsanız korku sadece etrafınızda dolanır
Yok olmaz ama elbet uzaklaşır
Bir çam çok büyük gözükebilir yanında durunca
Uzaktan bakınca bir çizgiden ibarettir aslında
Ya yüzleş ya da en uzağa kaç başka çaren yok
Ama sen kaç, yüzleşecek kadar kendini bulamadın hala.
