İnsan kendini her şeye kabul ettirmeye çalışır. Bir insana, bir hayvana, bir çiçeğe, bir yabancıya, en yakınına ve hayata...


Bir hayvan sahipleniriz ve evdeki herkesten çok beni sevsin isteriz. Bir çiçek sularız ve ben suladığımda o çiçek büyüsün isteriz. Bir başarı yakalarız ve başkaları taktir etsin isteriz.

Hep karşıdan bekleriz ama kendimize yetebileceğimizi bilmeliyiz. Hayatımızda yaptıklarımızı, hissettiklerimizi hep başka şeylere bağlarsak, bir gün karşıdan gelen o his kesildiğinde kendimizi dipsiz bir kuyuya atılmış gibi hissederiz. Aslında hala başarılıyızdır ama kimse söylemediği için başarı hissi bile elimizden gider. Böyle süreçler yaşamamak için en başta kendimizi sevmek, hissettiklerimize önem vermek, hayata dair adımlarımızda en çok kendimizi tebrik etmek gerekir. Bazı insanlar buna ego diyecekler, bırakın desinler. Siz kendinizi desteklediğinizde kimseye ihtiyacınız olmayacak.


Başkalarından duymayı istediklerinizi kendinize söyleyin. Sevilmek mi istiyorsunuz kendinize "Seni Seviyorum" deyin. Mutluluk uzakta değil içimizde saklıdır.