Hayat işte, böyle sürer gider
Artık hissetmeyene kadar
Ve bir gün çatar
O ne korkunç bir gün
Anladın kendini
Maalesef tanıdın
Aslında sandığın kişi olmadığının kanıtı,
Çarptı suratına öyle acı
Aslında ne de katlanılmazmışsın
Kendinle asla anlaşamazmışsın
Seni anlayanlar sana katlanmışlar
Seninle anlaşanlar sadece alttan almışlar
Onlardan önce sen,
Sen yadırgamışsın seni
Bir avuç iyi tarafınla sarmalamışsın etrafını
Artık kaçtığın, gerçekliğini sorguladığın o sarmaşık şimdi her yerde
Kapandın kendine, tamamen içine
Kendinle yaşarken, kendinden kaçmaya çalışarak
Ne de zor yirmili yaşlarda olmak!
Hem kurtulmak hem de olduğun yere çakılıp kalmak
Bir soru hep aklında,
Bu kadar yıl oldu, yaşıyorsun
Şimdi mi kendinle anlaşamıyorsun?
Bulunduğun, bulunmak zorunda olduğun bu kafese bir türlü sığamıyorsun
