Kimdim ben,
Koleksiyonun en kötü parçası mı?
Yoksa dalından kopmuş sürüklenen bir yaprak mı?
Her kimsem, ait olamadım bu düzene
Aldığım her soluk ruhumdan bir parça kopardı
İşte, sessiz bir gece yine
Ve kaldırımda yürürken her an eksilen bir ben
Ama biliyorum ancak karanlıklar örtebilir bu şehrin kötülüğünü
Ve yıldızlar aydınlatabilir hüzünlü kalpleri
Bu şehir daha da içine çekiyor beni
Aldığım her nefeste, attığım her adımda, kendimi aradığım her anda
Sanki gökkuşağıyla bezenmiş dipsiz bir bataklık bu sokaklar
Esen her rüzgar en derin anıları sarıyor etrafıma
Bir zamanlar saçlarımda dans eden rüzgar
Estikçe kalbimin her zerresini paramparça ediyor
Sahi kimdim ben?
Bir çocuğun oynamadığı o oyuncağı mı,
Ya da bir kitabın hiç okunmayan önsözü mü?
Her kimsem ben
Kayboluyorum bu şehrin ruhsuz sokaklarında
Yaşıyor gibiyim sadece bitsin diye
Kanadı kırık bir kelebeğim
Bir haftalık ömrümde ne huzurla uçabildim,
Ne de dokunabildim o eşsiz çiçeklere
Derin boşluklarda solgun düşlerimle yaşıyorum
Her kimsem ben
Karanlık bulutlardan yağan tozlu yağmurum işte
Toprağa düşen bir damlayım, sonsuza dek yok olan…
