Günler hızla geçip gidiyor
Hayatın keşmekeşliğinde
Güz yaprakları gibi savruluyorum
Akıp giden hayatın içinde bir köşe kapmaya çalışıyorum çoğunlukla
Geçip giden her gün bir parça yılgınlık bırakıyor geride.
Yılgınlık etrafımı saran bir çember misali
Günbegün sarmalıyor ruhumu
Nefes alamıyorum
Bunca tükenmişliğin ortasında insanı yenilmez kılan bir şeyler de olmalı.
Sahi, neydi yenilmez kılan insanı?
Bir parça umut belki de
Oysa benim içimde tükenmek bilmeyen ağırlığıyla umutsuzluk tohumları filizleniyor artık.
Derken uykusuz gecelerin birinde, bir kadının gülümseyişini anımsıyorum.
Gülümseyişin ardında sakladığı
Feda edilen koca bir ömür
Karşılıksız
Hesapsız
Çıkarsız
İnsanı yenilmez kılan bir parça umut
Bir gülümseyişte saklıydı belki de
Bunca tükenmişliklerin ortasında umut edebiliyorsam şayet bu senin içindir.
