Şayet konuşabilseydim haykırırmak isterdim tüm dünyaya karşı. Herkes duysun dediklerimi isterdim. Dünyaya olan nefrerimi,insanların kahpeliğini,dostun kazığını,sevgilinin hainliğini,ana babanın sevgisizliğini anlatmak isterdim. Bağırmak isterdim tüm bunları mahşer kalabalığı misali herkesin önünde. Veya sadece etrafımdakilere anlatsam. O kadarı da kâfiydi. Fakat yapamadım,yapmadım. Belki korktum yargılanmaktan belki utandım rezil olmaktan belki de sadece uğraşmak istemedim. Ama keşke keşke demekten nefret etmesem ve keşke o düşlediğim kişi olsaydım. İşte o zaman yapardım istediğim her şeyi. Sorardım insanlara mutluluğun fiyatını yahut formülünü. Söylemezlerse kendim bulurdum korkak olmazdım, cesaret eder yollara düşerdim keşfederdim hayatı. Bunların tümü birer pişmanlık ve hayal ürünü saçmalar çünkü şuanda kulaklıklarım takılı şarkı dinleyerek bu satırları yazıyorum saat gece 1.
