Keşkelerimiz kolayca kabullenemediklerimiz ya da bile bile içine girdiğimiz çökük durumlarımız.
Her keşke bir deprem gibi bünyemizi sarsar, şiddetinin azlığı ya da çokluğuyla.
Dik duracak mıyız o keşkeden sonra?
Hasarlı mı kalacağız yoksa?
Dağıldıktan sonra enkaz altındayken bir mucize mi olsa?
Mucize olmazsa bu enkaza katlanabilir miyim çokça?
Olasılıkları bir düşününce yine keşke dememek için yaşarım günümü. Elimden geleni yapmam değil mühim olan. Keşke dediğim an önemi kalmaz tüm bunların; sadece başım ağrır, sizin başınızı ağrıtır kalırım.
