belki sen beni seversen
ben gök olurum
gülüşüne doğar, gözyaşına durulurum
belki içine sel olurum
çiçekler sularım gönlünün toprağına
ve üflerim belinden içeri
uçuşsun kepeliler diye, konsun çiçeklerime.
belki sen beni seversen
ben, ben olurum
belki de yok olurum
ve yoksul benliğim bir çift leb oluverir öper çehreni,
seninle var olurum.
ama ben bilirim ki
sen beni sevmez isen
ben kırık bir dal olurum
görmeyen bir göz veyahut tutmayan bir el
ne ihtiyaç olurum ne de istek
yalnız fazlalık olurum.
