Beni ne zaman duydun?
Öfkemi ne zaman gördün?
Kan kusuyor hücrelerim, delilik akıyor zihnimden.
Bedenim öfkenin isyancısı.
Deliriyorum an be an, öfke gözlerimden taşıyor. Sinir hücrelerim boğazımı kesiyor her an. Kimse görmüyor kimse duymuyor.
Anlamıyorlar sinirlilik nedir. Anlamıyorlar öfke nasıl katleder insanın ruhunu yapamıyorum. Yapamıyorum ben artık olduramıyorum.
Sinirim öfkem her yerimden taşıyor. Kıyılarıma vuruyor çığlıklarım olduramıyoruz baharları.
Kıyılarımdan taşıyor çığlıklarım görmüyoruz güneşi.
Ben hastayım, gecenin en belalı saatine.
Ben hastayım, rüzgarın en soğuk keskinliğine
Ama anlamıyorsunuz ki beni!
Bu bir öfke, yılana zehrini perişan ettiren!
Bu bir sinir, aslana bir ormanı yaktıran!
Bu bir yakarış, gündüzlerime kum taneleri döktüren!
Ama anlamıyorsunuz ki beni ah azizim anlamıyorsunuz!
~Fehmekar
