Öncesi kıvılcım sonrası yangın.
Bahsettiğim şeyin adı içimdeki öfke,
Ve sevdiklerimi asla yakmayacak.
Peki kim o?
Kollarımın altında koca bir dünya,
Elleri huzur verirdi.
Göğsünü gerdiği kötülüklere boş verişin,
Gözlerini kör eden şeyin adı kibirdi.
"Ben çok büyüğüm.
Önümde serili halının rengi kırmızı,
Bana ne kandan mıdır ateşten mi?
Beni sevdiğini sanıyorlar;
Benim kadar mı, en içten mi?"
Başımı yasladığım gölge,
Ağlarken sırtımı sıvazlayan duvar,
Göz yaşlarımı silen rüzgar,
Benim kendi başına yetmişliğim var.
Bir yaşam için söz vermişken seninle,
Bir kaç gün geçmedi öldük.
Birlikte bir heykel olacakken senle,
Ayrı ayrı taşa döndük.
