Evler inşa edecektik, öyle sözler vermiştik birbirimize. Benim için hava hoştu, evet, kabul ediyorum, inanmamıştım sana, bana, biz olabileceğimize. Senin yerini dolduramadığımda anladım çıkmaz bir yola girdiğimi. Erkeğiz ya, geri vitesimiz yok ya, çıkamadık bir türlü o yoldan geriye.
Abuk subuk bir gururdan seni kaybettim. Kibir ve egomdan seni kaybettim. Sadece sen olmalıydın aslında bu nankör dünyanın karşısında duracak kişi benimle beraber. Bir rüzgar esti, ben sadece sesini duydum, düşen yıldırımı ise hafife aldım. Seni nasıl kaburgamdan içeri hapsetmedim ki?
Çok şeye de ihtiyacımız yoktu hani, kibrit kutundan evler, belki bir çatı, ruhumu gören bir çift göz.
