İnsanın kendi olabilmesi, kendini bulabilmesi ne demektir? Bir insan nasıl kendini oluşturabilir? Kendi düşüncelerini, kararlarını nasıl verebilir? Kimseden etkilenmeden kendin olabilmek mümkün müdür? Muhtemelen birinden etkilenmemek mümkün değildir. İnsan kendi düşüncesini nereden bilebilir, yani demek istediğim bir düşüncenin kendine ait olduğuna nasıl emin olabilir? Kendimiz olduğumuzu sanırken başkası oluyor olabilir miyiz? Bu ayrımın yapılabilmesi mümkün müdür?
Diyorum ki bu böyledir. Hayır diyorlar, bunlar başkalarının düşünceleri, bunlar kişileri ise onların tasvip etmediği kişiler. Eğer onların dediği gibi düşünürsem de bunlar kişilerinin tasvip etmediği kişilerin düşüncelerini söylemiş oluyorum. Bir gruba bağlı kalmadan bir şey söylemek mümkün mü? Ya da bir konuda bunlar kişileri gibi düşünürken farklı bir konuda onlar kişileri gibi düşünmem beni tutarsız biri yapar mı?
24 yaşındayım, kendimi ifade etmek için yazı dilini seçmem 8 yaşıma dayanıyor. Benim olayım hep kendimleydi. İçinden çıkamadığım sorunları çözebilmek adına çok fazla okuyor ve uygulamaya çalışıyordum. Bu yaşımda bile dinlenilmeyen ben, elbette o yaşımda da dinlenmiyordum. Anlayamadığım, anlamlandıramadığım ve çözemediğim sorunlara kitaplarda çözüm arıyordum. Bulduklarım beni hangi ölçüde etkiledi bilmiyorum. Kimlik arayışım hala devam ediyor. Yaşadığım hayatı, sahip olduğum aileyi kabullenememiştim. Şu an ne derecede kabullendim bilmiyorum. Kimdim ben? Ne isterdim, ne severdim, neye hayrandım, neye ağlardım? Son 2 senedir kim olduğum konusunda kafamda oturan şeyler var, bunu kabullenmem ağır bir depresyonla neredeyse 1 senemi aldı. Kabullendikçe toparlanmaya başladım, ayağa kalktım. Ayağa kalkınca fark ettim ki ben yerde olduğum için her şey, herkes bana çok büyük gözüküyormuş. Ben uzadıkça onlar kısaldı. Korktular benden, beni kontrol edememekten ve yeniden düşmemi istediler. Düşmeye niyetim yok elbette. Benim olanı onlardan aldım ve hayatıma kaldığım yerden devam ediyorum.
