Her şeyi deniyorsun. Gidebildiğim yollar var kısıtlı, gitmek istediğim yollar var engellerle dolu. Diyorum ne zaman tırnaklarımla kazımayarak geleceğim bir yerlere. Kanatsan da gelemiyorsun o ayrı bir durum zaten. İnsanlar çok güzel pazarlıyorlar kendilerini. Ve sonrasında bir bakıyorsun, değiller. Kimse anlattığı kişi değil. Kimse kimseyi önemsemiyor. Herkes kendi çıkarları üzerine kurmuş dünyasını. Kişinin hayatında ne etki ettim, nelere sebep oldum kimsenin umrunda değil. Dünün aynısını yaşamamız yetmezmiş gibi bir yılın iki yılın aynı durumlarını aynı şekilde yaşıyoruz. Elimiz cebimizde bir yerlere varamadık hiç. Hiç de varamayacak gibiyiz. Yorulduk yalanlardan, insanlardan, çiçekleri seviyormuş gibi yapıp sevmeyenlerden… yıldık, yıldım…
“Ama elbette ki yalnız bir ağaç, birkaç tane ağaçtan daha ağaçtır.” Deniliyor ya o da öyle değil. Kimse o ağaca gidip sormadı öyle misin diye. Kimsede sormayacak.
