Kimse bilmez,

Dar yokuşlardan nasıl çıkılır?

İnsan yılmadan nasıl yaş alır?

Bir avuç toprak iken nasıl büyür?

Nasıl susar insan hep içine dolmuşken,

Kimse bilmez.


Dikenlerini çıkarmış,

Bastırırken tüm vücuduna

Canının yandığını nasıl anlayamaz ki!?


Uzun diye çıkmadığı yoldan pişman olur,

Başladığı yerden kestirmeler arar,

Hep yolun başına döner.

Sokak araları neden yalnızdır?

Neden dökülmez insanlar hep kalabalığa koşar,

Kimse bilmez.


Bir gün anlatırım dersin,

Hevesin geçince sorar insan.

Susmak bir vazife gibi dilinin ucunda elinde iğnelerle bekler gibi,

Konuştuğunda neden canın yanar sanarsın ki?


Hep aldanır,

Samimiyet hakikaten ne büyük yalansın!


Hep unutur,

İnsan ne büyük nankörsün!


Zaman geçer,

yine eline bir kaç hayal kırıklığı sıkıştırılmış vaziyette karşımdasın

Ama durmaz artık

-Dar yokuşlar nefes nefese çıkılır

- insan hep yaşamak ister

- orman olur yangınları ateşe verene kadar her yeri


İnsan susar,

Konuşacak bir şeyi kalmayıncaya dek

Ama

Kimse bilmez...